Επίδραση οπτικής ανάδρασης στην στατική ισορροπία σε ηλικιωμένους με χαμηλό και υψηλό κίνδυνο πτώσης

Η πιθανότητα πτώσης αυξάνεται δραματικά καθώς το άτομο μεγαλώνει. Στον ηλικιωμένο πληθυσμό, οι πτώσεις είναι συχνές και προκαλούν σοβαρούς τραυματισμούς, ψυχολογικό στρες, απώλεια ανεξαρτησίας, ακόμη και θάνατο. Ωστόσο, ο κίνδυνος πτώσης δεν αυξάνεται εξίσου για όλους τους ανθρώπους καθώς γερνούν. Ενδογενείς παράγοντες, όπως η ικανότητα επεξεργασίας οπτικών πληροφοριών, επηρεάζουν τη στρατηγική εξισορρόπησης. Σε γενικές γραμμές, τα άτομα με υψηλό κίνδυνο πτώσης θα έχουν διαφορετική απόδοση κατά την εκτέλεση εργασιών εξισορρόπησης υπό διαφορετικές οπτικές συνθήκες. Για να κατανοήσουμε την επίδραση της οπτικής ανατροφοδότησης, δύο ομάδες ηλικιωμένων, μία χωρίς κίνδυνο πτώσης και μία με υψηλό κίνδυνο, καταγράφηκαν χρησιμοποιώντας τρεις διαφορετικές οπτικές συνθήκες, μάτια ανοιχτά, κλειστά μάτια και φορώντας μια κάσκα σε σχήμα θόλου. Για την καταγραφή της κίνησης των μελών τους χρησιμοποιήθηκε ένα σύστημα ανάλυσης κίνησης με ανακλαστήρες που περιελάμβανε 10 υπέρυθρες κάμερες. Επιπρόσθετα, δύο δυναμοδάπεδα χρησιμοποιήθηκαν για την καταγραφή των δυνάμεων αντίδρασης του εδάφους. Η μέση ταχύτητα και η περιοχή ταλάντωσης του κέντρου πίεσης (CoP) τους αξιολογήθηκαν και συγκρίθηκαν για να ποσοτικοποιηθεί η στάση τους. Η μέση ταχύτητα φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητο μετρικό μέγεθος από την περιοχή ταλάντωσης. Αυτό καθιστά τη μέση ταχύτητα του CoP καλύτερη για την αξιολόγηση της ισορροπίας. Ωστόσο, δεν αποτελεί καλή μετρική για τη διάκριση μεταξύ ατόμων με διαφορετικό κίνδυνο πτώσης.

Δ. Μενύχτας, Ν. Πέτρου, Α. Γκρεκίδης, Ε. Κούλη, Α. Καναβάκη, Ε. Γιαννάκου, Β. Γούργουλης, Μ. Μιχαλοπούλου, Η. Σμήλιος, Ε. Δούδα, Γ. Συρακούλης, Ν. Αγγελούσης